Je! Ni njia gani sahihi ya kumsifu mtoto?

2024 Mwandishi: James Gerald | [email protected]. Mwisho uliobadilishwa: 2023-12-17 14:17

Ikiwa watu wazima mara nyingi hukemea mtoto mchanga, akisisitiza mapungufu yake na kusahau juu ya mafanikio, anaanza kuhisi kuwa yeye ndiye mbaya zaidi ya wote, kwamba hakuna mtu anayempenda, kwamba hakuna mtu anayehitaji. Kwa hivyo, ugumu wa udhalili wao unatokea na, kama matokeo, hasira kuelekea ulimwengu wote, kutokuwa na imani, ambayo inaweza kuonyeshwa kwa ukali wa mtoto, na kwa kizuizi chake cha kila wakati, kutokuwa na shaka. Na kisha hakuna haja ya kuzungumza juu ya mafanikio katika aina fulani ya shughuli za ubunifu.

Kujaribu kuingiza tabia nzuri kwa watoto, kuwafundisha kitu, wazazi hutathmini matendo yao kila wakati - wanasifu, kukemea, kutoa maoni. Inageuka kuwa katika vipindi tofauti vya umri wa shule ya mapema, watoto hugundua maoni ya mtu mzima tofauti. Wacha tujaribu kujua jinsi gani kumsifu mtoto kwa usahihi?

Ikiwa watoto wa shule ya mapema wana umri wa miaka 3

Jitolee kumaliza kazi rahisi (kujenga nyumba ya cubes, weka picha, nk) na, ukiangalia matendo yao, mara kwa mara huwasifu au kutoa maoni kwao kwa heshima sana, basi maoni haya hayasumbui sana watoto. Kwa utulivu wanaendelea na shughuli ambayo inawapendeza, bila kuwa na wasiwasi juu ya jinsi mtu mzima anavyotathmini matendo yao.

Kwa watoto wa miaka 5

Badala yake, unyeti ulioongezeka kwa tathmini za wazee huonekana. Kila maoni husababisha kosa - watoto hukunja uso, hukengeuka, hukasirika, na ikiwa kulikuwa na maoni mengi sana, kwa ujumla wanakataa kumaliza kazi hiyo.

Katika umri wa mapema, tabia ya watu wazima inakuwa muhimu sana. Watoto hawaitaji tu kutambuliwa, lakini kuwa na hakika kusifu matendo yao. Ikiwa wazazi au waalimu mara nyingi hutoa maoni, wakisisitiza kila wakati kutokuwa na uwezo wa mtoto au kutokuwa na uwezo wa kufanya kitu, anapoteza hamu yote katika jambo hili na anatafuta kuizuia. Kinyume chake, njia bora ya kufundisha mtoto kitu, kumtia hamu ya shughuli zingine, ni kuhimiza mafanikio yake, kusifu matendo yake. Ndio jinsi muhimu kumsifu mtoto kwa usahihi.

Kama mfano

Mvulana mmoja (jina lake alikuwa Petya) hadi umri wa miaka 6 hakuweza kujifunza kuteka kwa njia yoyote. Miezi michache baadaye ilibidi aende shule, lakini hakuweza hata kushikilia penseli kwa usahihi na aliandika tu kwenye karatasi. Mwalimu wa chekechea alilalamika mara kwa mara kwa mama yake. Na yeye, kwa nia nzuri, alimfanya Petya ateke kila siku, kila wakati akielezea jinsi ilivyokuwa muhimu kwake: "Wavulana wote katika umri wako tayari wako hodari katika kuchora na kuandika barua, lakini hushiki hata penseli vizuri! Kwa hivyo kaa na ujaribu. " Lakini mvulana, licha ya mabishano yote ya mama yake, alikataa kazi hii, aliichukia, hakuwa na maana, alilia na hata akavunja penseli kwa makusudi na akararua karatasi ili kuepuka somo lingine. Na mama yangu alimkaripia tena na kumlazimisha kuchora. Na kila kitu kilirudiwa tangu mwanzo. Kisha mama yangu aliamua kumwalika mwalimu. Yeye hakuwa msanii wa kitaalam, lakini alielewa vizuri saikolojia ya mtoto wa shule ya mapema.

Wakati Petya kwa mara ya kwanza, akiwa ameshika penseli katika ngumi yake, alichota jua lililopotoka, lenye uchungu, mwalimu huyo alifurahi na kumsifu: "Jua lenye kuchekesha, lisilo safi! Wewe, zinageuka, chora vizuri! Jaribu tena! " Na Petya alichora nyasi chache, zilizopotoka, na kitu sawa na mti. "Mkuu!" Mwalimu alisifia. "Picha inaweza kutundikwa ukutani. Wacha jua lako liangaze kutoka hapo." "Ninaweza kufanya vizuri zaidi," Petya alikiri kwa unyenyekevu.

Wakati alichora picha nyingine inayofanana, mwalimu alionyesha jinsi ilivyo vizuri kushikilia penseli, na Petya alijitahidi kadiri awezavyo kusifiwa. Alikuwa tayari anatarajia somo linalofuata ("Huyu shangazi wa ajabu atakuja lini kunisifu kwa kile nilichokemewa?"). Mwalimu alikuja na kila wakati alisifu mafanikio mabaya ya kijana huyo. Na Petya alianza kuteka hata kabla ya somo, akijaribu kupata sifa aliyohitaji sana kutoka kwa mtu mzima mwenye mamlaka.

Kwa kawaida, alianza kuchora bora kwa sababu alijaribu. Na wakati mvulana alikuwa tayari ana hakika kuwa alikuwa akiheshimiwa, kwamba hakuwa akichora mbaya zaidi kuliko watoto wengine, alikubali kwa utulivu maoni juu ya mapungufu kwenye michoro zake.

Je! Utasema kuwa huu ni udanganyifu, na kwamba hii ni kubembeleza kabisa? Hapana kabisa. Mwalimu alisema kila kitu kwa dhati: baada ya yote, katika kila kazi ya mtoto, unaweza kupata kitu kizuri, ikiwa ni kwa sababu hii ni kazi yake ya kwanza na kwa namna fulani ni tofauti na wengine. Hakuna haja ya kulinganisha mafanikio ya mtoto na mafanikio ya wenzao wengine wenye uwezo zaidi. Sehemu kuu ya kuanzia inapaswa kuwa mafanikio yake mwenyewe wiki iliyopita au jana. Unahitaji tu kuiona na kuzingatia umakini wa mtoto, kwanza kabisa, juu ya ushindi, na sio kwa kushindwa. Hii ni muhimu ili usikate tamaa shauku ya mtoto katika shughuli muhimu, ili kukuza ujasiri katika uwezo wake (na vitu hivi vimeunganishwa sana). Baada ya yote, wakati Petya huyo huyo, siku hadi siku, mwaka hadi mwaka, nyumbani na bustani, aliambiwa kila wakati kuwa hana uwezo wa kuchora, kwamba alikuwa mchoraji mbaya zaidi ya wote na kwa hivyo alihitaji kuteka zaidi, alichukia kazi hii "iliyo kinyume" ambayo inamsababishia shida sana. Na wakati mwalimu alimsaidia kujiamini mwenyewe, na aliweza kumsifu mtoto kwa usahihi, tabia ya kijana ya kuchora ilibadilika sana - ikawa njia ya uthibitisho wake mwenyewe.

Kwa njia, jichunguze ikiwa umeweza kuunda mazingira mazuri kwa mtoto wako kwa ukuzaji wa utu wake wa ubunifu..

Imeandaliwa na Elena SMIRNOVA